1 juli 2020, de dag dat de spoedwet zijn intrede zou gaan doen. De spoedwet die de naam ‘ Tijdelijke wet maatregelen covid-19’ heeft gekregen.
1 juli hoe dan ook een belangrijke dag in de geschiedenis van de mensheid.
1 juli 1863, de dag dat de slavernij in Nederland en Suriname wordt afgeschaft. Tenminste voor de vorm. Tevens de dag dat de emancipatiewet wordt ingevoerd. Tenminste voor de vorm.
1 juli 2020, wat 1 oktober 2020 zou gaan worden. 1 oktober wat misschien toch 1 september gaat worden. De spoedwet die we vast willen gaan leggen. Tenminste voor de vorm.
Want wie gaat deze (spoed)wet handhaven?
De spoedwet wat doet het met de mens?
De spoedwet. Er is ongelooflijk veel over te doen. Voor- en tegenstanders laten zich via alle kanalen horen. Mensen die vechten voor onze rechten als mensen. Demonstreren voor onze rechten als mens.
Omdat met het invoeren van de spoedwet onze grondrechten, onze basisrechten, als mens worden geschonden.
Mensen die als ze het geweten zouden hebben, het al geweten hadden, geweten hadden, dat we niet hoeven te vechten. Dat demonstreren geen zin heeft.
Dat het zinloos geweld is.
Maar ook dat het niet nódig is. Tenminste wanneer we de Universele Verklaring van de rechten van de mens écht goed gelezen zouden hebben.
Luister naar de podcast
De Universele Verklaring van de rechten van de Mens
Het is ergens in september 2017 dat ik op zoek ga naar mijn rechten als mens. Ik snap namelijk nog steeds niets van ‘mens en relatie’. Niet op persoonlijk vlak, niet in mijn praktijk als mondhygiënist en als ervaringsdeskundige voor mensen die met narcistische mishandeling te maken hebben. Steeds vaker hoor ik de schrijnende verhalen van mensen die terecht zijn gekomen in jarenlange mediatortrajecten, vechtscheidingen. Te maken hebben met ouderverstoting. De falende jeugdzorg. Te maken hebben met de narcist of de psychopaat.
Mensen die te maken hebben gehad met ‘de hiaten’ in het rechtssysteem.
Ook hoor ik mezelf het steeds vaker hebben over de ongeschreven regel. Als er ongeschreven regels zijn, dan moesten er toch ook geschreven regels zijn? Maar waar waren die? Waar kon ik deze vinden? Onder welke noemer?
Tot ik me besef dat ik het heb over de regels, de rechten van de mens.
De Universele Rechten van de Mens.
Die zijn geschreven. Dáár had ik mijn geschreven regels. Mijn ongeschreven regels. Mijn ongeschreven regels die hier zwart op wit stonden.
Geschreven stonden.
Regels die voor mij Normaal waren. Vanzelfsprekend waren. Regels die voor mij niet vastgelegd hadden hóeven worden.
Regels die ik zelfs mijn hele leven als plicht had ervaren. Als plicht naar ‘het Leven’. Als plicht naar mijn medemens. Maar ook als voorwaarde. Als voorwaarde om te mogen bestaan. Als voorwaarde om mijn bestaansrecht in te mógen nemen.
Regels die voor mij als vanzelf plichten met zich meebrachten.
Regels, plichten, voorwaarden die voor de mensen met wie ik steeds weer in strijd belandde niet vanzelfsprekend waren. Niet- Normaal waren.
Mensen die ik bestempeld als iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis, als ‘de psychopaat’.
Mensen die vinden dat voor hen andere regels, plichten en voorwaarden gelden.
Wat ik eindelijk begreep toen ik deze Universele Verklaring van de Rechten van de Mens eens goed had gelezen. En zie in artikel 1 voor wíe deze rechten gelden.
‘ Voor alle mensen begiftigd met verstand en geweten!’
Wanneer hebben we deze Verklaring vastgelegd?
Op 10 december 1948 is deze Verklaring van de Universele rechten van de mens vastgelegd door de Verenigde Naties. Tenminste voor de vorm. 3 jaar na het einde van de WOII. Met als doel het voorkomen van een WOIII. Met als doel alle mensen dezelfde rechten te geven. Het recht op bestaan.
Rechten die we, net als wat we nu willen gaan doen, op hebben gesteld in tijden van een Niet-Normaal.
In tijden van angst, van het geen zicht hebben op de lang termijn gevolgen. Een uitzichtloze toekomst. Niet wetende wat ons te wachten staat. In tijden dat we niet logisch konden denken.
Rechten die we hebben vastgelegd als ‘geldend voor altijd’.
Rechten waarbij we ‘de mens’ definiëren als ‘de mens met verstand en het geweten’.
Rechten waarbij we, als mensen met verstand en geweten, als we toen ons logisch verstand hadden gebruikt, geweten zouden moeten hebben, dat we deze rechten niet voor dit soort mensen op hadden hóeven stellen.
‘Het zijn díe mensen met verstand, zonder geweten, voor wie we deze rechten op hadden moeten stellen.’
Mensen van ‘het soort’ die we vanuit het Zorgsysteem kennen, vanuit de DSM kennen als de narcistische persoonlijkheidsstoornis, de anti-sociale persoonlijkheidsstoornis, oftewel de psychopaat.
Mensen van ‘het soort’ die we vanuit het rechtssysteem kennen als daders van o.a.
- geweldsdelicten
- zedendelicten
- lichamelijk geweld
- emotioneel geweld
- geestelijk geweld
- stalking
- moord
- witte-boorden-criminaliteit
- etc. etc.
Mensen die dat geweten missen. Mensen die zich niet bekommeren om hun medemens. Mensen die geen last gaan krijgen van hun geweten. Simpelweg omdat zij geen geweten hebben.
Mensen die chronisch gewetenloos zijn.
Mensen die ín zichzelf niet tot de orde worden geroepen. Mensen die geen engeltje en duiveltje in de ziel hebben. Mensen die zichzelf niet tot de orde kúnnen roepen. Mensen die wij, als mensheid, tot de orde móeten roepen.
Als mensen met verstand en geweten.
Omdát deze mensen het zelf niet kunnen.
Maar daar hebben we het volgende probleem. Wanneer we deze mensen tot de orde roepen is de kans groot dat je klappen krijgt, een mes tussen je ribben krijgt, of dat je het zelfs met je leven moet bekopen.
De 24-jarige ‘blanke’ Bas van Wijk is hier een van de vele recente voorbeelden van. Bas van Wijk die op zaterdag 8 augustus meedogenloos wordt doodgeschoten, wanneer hij de ‘getinte’ gast aanspreekt die de rolex van zijn vriend probeert te stelen.
Omdat hij opkomt voor de rechten van zijn vriend. Voor zijn medemens. Voor ‘de mens’. Omdat hij de overtreder tot de orde roept.
Maar ook de andere kant is er. De blanke politie-agent die de ongewapende ‘getinte’ George Floyd op 25 mei vermoord. De ( blanke ) politie-agent die op zondag 23 augustus de 29-jarige ‘getinte’ Jacob Blake vermoord.
De hulpverlener/handhaver vanuit de rechtsstaat, die zijn funktie misbruikt, om overtreders van de rechten van de mens, te straffen. Of zelfs te vermoorden.
Dit soort mensen wat tot dit soort gedrag in staat is, kan ik alleen maar verklaren vanuit de mens die zich kenmerkt door iemand begiftigd met enigszins of zelfs veel verstand, zonder ook maar enig geweten.
Iemand waarbij enig moreel kompas ontbreekt. Iemand die chronisch gewetenloos is.
Mensen die zich schuldig maken aan dit soort geweldsdelicten, die hun medemens het recht op bestaan ontnemen, hebben hun rechten verspeeld.
Als zij deze rechten al hadden!
Dat is het juist. Deze rechten gelden niet voor hen.
Om iemand het recht op de rechten van de mens te geven, moet iemand ook recht hebben op die rechten.
Wanneer er onomstotelijk vastgesteld kan worden dat deze mensen vallen onder het soort mensen zonder geweten, weten we ook dat deze mensen werkelijk nergens recht op hebben.
Dit soort mens mag zich niet meer beroepen op zijn rechten als mens. Níet op de wet op de Privacy. Níet op de vrije wil om mee te hoeven werken aan psychologisch onderzoek.
Deze mensen moeten volledig ter beschikking worden gesteld van de staat.
Of zij dit nou willen of niet. Of zij het hier nu mee eens zijn of niet. Deze mensen hebben geen recht van spreken.
Deze mensen hebben geen recht op aanspraak op de rechten van de mens!
Waarom de spoedwet er móet komen?
Van mij mag de spoedwet er komen. Graag zelfs. Sterker nog, ik vind dat de spoedwet er móet komen.
Waarom?
- Omdat de spoedwet ons, als burgers goud in handen geeft om gedegen evidence based ( gebaseerd op bewijs) onderzoek te doen.
- Omdat dit hét moment is dat we een einde kunnen maken aan het spel wat mensen, met verstand, zonder geweten al eeuwenlang, generaties lang spelen. Kúnnen spelen.
- Omdat zij dan weten dat met het overtreden van de wet, hun masker valt. Het ‘GAME OVER’ is. Hun ware identiteit dan aan het licht komt.
- Omdat het onze plicht is.
Deze mensen, zonder geweten kennen de spelregels van het rechtssysteem op hun duimpje. Deze mensen weten exact wat er staat geschreven in deze Universele Verklaring van de Rechten van de mens. Deze mensen hebben jarenlang gestudeerd om te weten hoe het in het rechtssysteem werkt. Kennen de hiaten in het rechtssysteem.
Deze mensen wéten dat er niet aan waarheidsbevinding wordt gedaan. Niet zoals het zou moeten.
Deze mensen weten dat zij gewoon kunnen doen wat ze doen, omdat de wet toch niet gehandhaafd wordt.
Omdat ze er al eeuwenlang mee wegkomen.
Die mensen, zonder geweten, die weten, dat wij, ‘de goeie sullen’, ‘de naïevelingen’, de goedgelovigen onder ons, er van uitgaan, de aanname doen, dat alle mensen van nature met verstand en geweten op de wereld komen. Zónder deze te checken. Juist te checken.
En een van mijn grootste lessen uit het leven, uit de spirituele wereld, uit de vele ( niet-erkende ) coachopleidingen die ik gedaan heb, is dat we nóóit een aanname mogen doen.
Dat we een aanname áltijd moeten checken.
Een aanname die we kúnnen checken.
Bij hulpverleners/daders in het rechtssysteem. Bij hulpvragers/daders in het rechtssysteem.
Bij daders onder hulpverleners, ‘de handhavers van de wet’.
Bij daders, overtreders, slachtoffers van ‘de wet’, die hun straffen krijgen opgelegd door mensen die werken als ‘handhavers van de wet’.
Handhavers van de wet, die we zien onder; ‘blanke mensen’ en ‘getinte mensen’. Onder:
- politici
- rechters
- juristen
- advocaten
- burgemeesters
- politie-agenten
- BOA’s
- etc. etc.
De spoedwet mag er van mij komen. Onder twee voorwaarden:
- Dat die mensen die deze spoedwet moeten handhaven, gecheckt worden op de aanwezigheid van ‘verstand en geweten’.
- Dat die mensen die deze spoedwet overtreden, gecheckt worden op de aanwezigheid van ‘verstand en het geweten’.
Hóe zouden we het móeten checken?
Hoe in elk geval niet?
- Niet middels psychologische onderzoeken die gedaan worden middels interviews en vragenlijsten. Onderzoeken die vervolgens worden geïnterpreteerd door de mens.
- Niet vertrouwend op een VOG. Een Verklaring Omtrent Gedrag.
- Niet alleen vertrouwend op de wetenschap.
- Niet vertrouwend op mensen die een eed hebben afgelegd.
- Niet vertrouwend op de aanname dat alle mensen begiftigd met verstand en geweten op de wereld komen.
Hoe dan wel?
Met behulp van scans én ons logisch verstand.
Scans die onomstotelijk vast kunnen stellen of er sprake is van iemand met verstand en geweten, of van iemand met verstand, zonder geweten.
Alvórens we de handhavers, de daders, de overtreders van de wet, de rechten van de mens toe kennen.
De mogelijkheid is er. De wetenschappelijke onderzoeken zijn er. De noodzaak is er. De plicht is er.
Naar de mensheid. Het voortbestaan van de mensheid. Naar ons Zelf. Naar onze kinderen. Naar de democratische rechtsstaat.
Het enige wat wij, als burgers moeten doen is onze grondrechten opeisen. Onze basisrechten opeisen. Eisen waar we recht op hebben.
‘Gewoon, omdat dat ons basisrecht is. Gewoon omdat het onze basisplicht is.’
Ten alle tijden! In tijden van Normaal én in tijden van Niet-Normaal.
‘Geldend voor altijd!’
Laten we de wet eindelijk gaan handhaven zoals deze bedoeld zou moeten zijn. Laten we de wet eindelijk vorm gaan geven, zoals deze bedoeld zou moeten zijn.
Omdat dát Normaal zou zijn.
Laten we eindelijk Normaal gaan maken wat allang Normaal had móeten zijn.
We zijn veel minder machteloos dan dat men ons laat denken dat we zijn!
Wauw…. wow…. wauw….
You go Kim!!
En ik ben het met je eens! Helemaal. Laten we de (f)MRI scans ook gebruiken voor het aantonen van wat Niet normaal is.
Knuffel, een mede ervaringsdeskundige
Dank je wel voor je reactie, Jaqueline!
Mooi geschreven.. Laten we eindelijk normaal maken wat allang normaal had moeten zijn..
Wat zie je dan precies op zo’n MRI scan als iemand symptomen heeft van NPS? Gewoon benieuwd.
Nogmaals goed geschreven ???
Dank je wel voor je mailtje, Nikie. Wanneer er een functionele MRI-scan gemaakt wordt op het moment wanneer de persoon waarbij deze scan gemaakt wordt, blootgesteld wordt aan beelden waarop mensenleed en/of dierenleed te zien is, lichten er veel spiegelneuronen op in het brein van iemand die empathisch hoog-sensitief is. Bij mensen die chronisch gewetenloos zijn, lichten er geen spiegelneuronen op. Spiegelneuronen maken dat je je in de situatie van de ander kan verplaatsen met de bijbehorende secundaire emoties kan ervaren. Spiegelneuronen maken het vermogen tot schuld en schaamte zichtbaar. Schuld en schaamte maken iemand menselijk. Hoe minder spiegelneuronen, hoe minder menselijkheid.